Fe d‘erratas del número 1 de El fogaril. Corrección:
Abuñegá:
v. Apretujar. “M’agrada abuñegá al mio sobrino, pero no se deja/dixa guaire, no é brenca falaguero”.
Acompará:
v. Comparar. “No se puede acompará, estas judietas son más majas qu‘ixas otras tuyas”.
Achuntá:
v. Juntar//Reunirse. “Hem podiú/puesto achuntá prous dinés”; “Mos achuntarem el viernes, si quiés vení”.
Aduyá:
v. Ayudar.“Mos van aduyá a cogé/cullí olivas”.
Agradá:
v. Gustar. “Aquella película me va agradá asabelo”.
Alberge:
s. m. Albaricoque. “Ixes alberges están verdes”.
Alcorzá:
v. Í por/per un alcorce// Escurzá// Fé más curto. “Vam alcorzá por/per ixe camino”; “Me tiengo qu’alcorzá estes pantalons, me van llargos”//“Cuan alcorza el día, ascape se fa de noche”.
Alcorce:
m. Per ane s’acorta camino. “Viene, que irem por/per este alcorce. Asinas allegarem antes.
Amagá:
v. Esconder. “S’ha amagau detrás d’ixe árbol”.
A amagatons: Fé algo sin que que ninguno o pa que ninguno el veiga. “No’l sabeba perque l’han fecho a amagatons”.
Amprá:
Pedir o tomar prestado algo. “He teniú que í a Joserón a amprá-le una ixada”.
Angunia:
s. f. Angustia. “Me coge angunia nomás pensá que l‘hese podiú pasá algo”.
Angunioso,-a: adj. Angustioso. “Va sé una situación anguniosa, no l’en deseo a ninguno”.
To’l diccionario é recogiú por Conchi Girón de, ANDOLZ, Rafael; Diccionario aragonés. Mira editores. Zaragoza, 1.992. MONEVA Y PUYOL, Juan (edición y estudio de José Luís Aliaga Jiménez); Vocabulario de Aragón. Colección Cuadernos Jean-Joseph Saroïhandy, editorial Xordica. Zaragoza, 2.004. ARNAL PURROY, María Luisa; Diccionario del habla de la Baja Ribagorza Occidental. Gara d’Edizions. Zaragoza, 2.003.